મનુ શેખ ચલ્લી ની ધમાલ મસ્તી - ૧


પત્ની પિયર જાય છે ત્યારે પતિ ને કેવા સંદેશા મોકલે છે એની એક ગઝલ 

મેરી મુહોબત કો અપને દિલ મેં ધૂંધ લેના 
ઔર આતે કી તરહ અચ્છે સે ગુંન્દ લેના 
મિલ જાયે અગર પ્યાર તો ઉ સે ખોના નહિ 
પ્યાજ કાટતે વક્ત બિલકુલ રોના નહિ 
મુજ સે રૂથને કા એ બહાના અચ્છા હૈ 
મગર થોડા ઔર પકાઓ આલું અભી કચ્ચા હૈ 
મિલકર પ્યાર બાંટના હૈ તામાંતર બારીક કાટના હૈ 
લોગ હમારી મુહોબત સે ચાહે જલ ભી જાયે 
ચાવલ ટાઈમ પે દેખના કહીં ગલ નાં જાયે 
કૈસી લાગી ગઝલ હમારી તુમ જરૂર બતા દેના 
નમક જરા કામ લગે તો થોડા મિલા લેના 

ચુંદડી અને કફન 

તને તો મેં સાચો પ્રેમ કર્યો હતો 
પણ તને મારી કદર કેમ ન થઇ ?
તું તો મારા નામ ની મહેંદી લગાવવાની હતી 
તો બીજે કેમ પરણી ગઈ 
મારા જીવનને સુખ સાગર બનાવવાની હતી 
પણ 
તું તો મારા જીવન ને પહાડ બનાવી ચાલી ગઈ 
તુજ તો મારા મનની ચુંદડી ઓઢવાની હતી 
પણ 
મને તો મોત નો કફન ઓઢાડી ને ચાલી ગઈ ......તને તો ....

વૃદ્ધા નો પ્રણય ત્રિકોણ

મંછા દોશી છીકણી સુંઘે નાક પર નજરું કરે
ડાહ્યો .... ગંગા ની વાતે વળગે ને મંછા નો જીવ બળે
ડાહ્યો ડફોળ.. "લવ ના સમજે ને બીજી - બીજી વાતો કરે
મંછા દોશી ની મીઠી નજરું ડાહ્ય આસપાસ ફરે
ડાહ્યો ડોસલો ગંગા ને આંગણે ધીમા - ધીઅમાં કદમ ભરે
લેંગાના ખીસા ફંફોળી ને , ડાહ્યો ગંગા ને જાળું ઘરે
બેસજો ડોસલા કહી ગંગડી ડાહ્ય ને ખાટલો ઘરે
મંછા દોશી વહુ ને ભાંડે ને મુખ ગંગા સામે કરે
મંછા એ કીધું ડાહ્ય ને શું ઋત્વિક થઇ ને ફરે ?
કોક દાહ્ડો તો બેસ ને રોયા શું ખોટા મુકામે મરે
બોલ્યો ડાહ્યો મંછી , તું રૂપ માં સાવ ખોટી ઠરે
તુંન તુંન  જેવી છે તું, ડાહ્યો ખોટા કદમ ન ભરે
મેરે મુઆ દિલ દીધું તને , શું ખોટા બાહના ઘરે 
સમજી જ તું સારું ડોસા તારા પર નજરું ઠરે
મજનું ડાહ્યો લાકડી ટેકે ચશ્માં કાને ઘરે
લૈલા ગંગા માળા ફેરવતી સ્મિત ડાહ્યા ને ઘરે
મંછા દોશી છીકણી સુંઘે નાક પર નજરું કરે
ડાહ્યો .... ગંગા ની વાતે વળગે ને મંછા નો જીવ બળે

તમારા કરી જશો 

ક્યાંક તમે મળી જશો 

મને તમારા કરી જશો 

હું અહીં તમે તે પાર 

મારામાં ભળી જશો 

એકલતા ગમની હશે 

તો મારી સાથે રમી જશો 

સાથે ચાલી શકો તો ચાલો 

નહિ તો પાછળ રહી જશો