"ઓહ વરસાદ"
મને ઈન્તેજાર હતો મારા પ્રિયતમ નો
ત્યાં ઓહ વરસાદ તું ક્યાંથી આવ્યો
િદલ નાં ધબકાર ની જરૂરત હતી
ત્યાં તું વીજળી નાં ચમકારા લાવ્યો
લાગણી ઓ થી આ જે હું ભીંજાવા બેસી
ને ત્યાં તું પાણી લઇ ને ભીંજવવા આવ્યો
જુદાપણું કઈ નથી પ્રિયતમ થી
તોયે તું જુદી લંબાવવા આવ્યો
જુદી એક એવી કડવી ચીજ છે
એ શું તું આજે સમજાવવા આવ્યો
માનવી હોવું એ શું ભાગ્ય છે
એ શું તું આજે સમજાવવા આવ્યો
કે પછી પીયુ મારી સાથે પ્રતીક્ષા કરી
તું પુન પ્રેમ ની મજા માનવા આવ્યો
સર - સર સરકતા તારા સ્નેઃ ની જરૂર છે મારે
ત્યાં તારી ઠંડક થી દઝાડવા મને આવ્યો
માફ કરી શકે રાિધકા તને એક જ વાતે
શું તું સાથે શૈશવ નો સંદેશો લાવ્યો
શૈશવ ની સાથે મારે પણ તરબોળ થવું છે
પુન ઓહ વરસાદ તું આજે બહુ અધીરો થઇ ને આવ્યો
7 comments:
શૈશવ ની સાથે મારે પણ તરબોળ થવું છે
પણ ઓહ વરસાદ તું આજે બહુ અધીરો થઇ ને આવ્યો
સુંદર રચના...!!!
જુદાપણું કઈ નથી પ્રિયતમ થી
તોયે તું જુદી લંબાવવા આવ્યો
good one......
ઉત્તમ વસ્તુની ઉત્પત્તિ ઉચ્ચ સ્થાનોમાંથી જ થાય છે. ચંચળ ને ચમકતી વીજળીની ઉત્પતિ પણ ધરતીના તળિયેથી થોડી થાય છે ?
–કવિ કાલિદાસ
Warsaad
Ujaas ne aawto joi
Raat sharmaai – sankochaai
Harini ni jem dodi ne..
Palakwaar ma kyaay santaai
Ujaas hasi padyo.....ne
Aakhu aakaash tarbatar.
Pawane aawi ne ...
jor jor thhi khakhdaawya
mara gharna darwaaja
ne wali...aav joyo n taav
saankh-tiraad paar kari..
aawi j oobho mara aangna ma
lila paan ne kaan ma kai kidhhu
ne dodyo j bija ne baarnae..
hu to abhud si bahawri si...
farfarta lila paan ne joti j rahi
ne tamae....achanak aawi ne...
mari lat ne sahelaawta
manae chumi lidhhi.
Kaan ma gangannya....samaji??
Andhaan aawya chhae warsaad na.
Hu sharmaai- sankochaai
Ne tamara ghaadh aalingan ma samaai
Tamae hasi padya......ne
Aakhu aangnu tarbatar.
Aakashae pan mazaa muki
Ne warsyo dhodh maar
Dharni pan bhinjaayi
Ne bhinjaaya aapne pan bannae
Laagni thhi lathhbathh
Dharti pan maheki ne
Mahekyao aapno sambandh
Ke aajae to...
Warsyo warsaad prem no.
meena chheda
સાજણ તારા નેણ થકી તુ એવાં વેણે બોલ,
થાય કદી ના તોલ એનાં, બની રહે અણમોલ,
વાદળીયા વે’વાર જગતનાં
સદા રહે ના નેહ નીતરતાં,
લાગણીયા વે’પાર કરીને
દલડાં સાથે ખેલ એ કરતાં.
કોરાં પૂમડાં ખોસ્ય નહીં ’ને ભેની ફોરમ ઘોળ,
થાય કદી ના તોલ એનાં, બની રહે અણમોલ.
…..સાજણ…
કંકુવયણી આશ્યોનાં તો
તોરણીયાં બાંધ્યા હરખઈ,
કોકરવયણી રાત્યોમાં તો
ખાટી મેઠી વાત્યો થઈ..
રાતે સમણે આંખ મળી તો પડખાંને હંકોર વાલમ,
થાય કદી ના તોલ એનાં, બની રહે અણમોલ.
…..સાજણ…
પરોઢિયાની પાળ્યે બેહી
ગીતડાં ગાશું ગોરસીયાં,
બપોરમાં ખેતરના શેઢે
ચીતડાં પાશું પોરસીયાં.
દેહ નીતરતી હાંજ ઢળી તો નેહની નેક્યો ખોલ વાલમ..
થાય કદી ના તોલ એનાં, બની રહે અણમોલ.
…..સાજણ…
-ડો.નવનીત ઠક્કર.
લોકોને ભગવાન અને મહાત્મા બનાવીને આપણે બધા એમ માનતા થઇ ગયા છીએ કે – એ તો બીજા, આપણે એવા ન થઇ શકીએ.
તેથી જ આપણે એમની વાહ-વાહ કરીએ છીએ પણ એમના સારા ગુણ આત્મસાત કરવા પ્રયત્ન નથી કરતા.
આપણે બધા તો સામાન્ય માણસ, આપણે એવા થવા માટે કેટલા જન્મ લેવા પડશે અને સારા પૂર્વ-કર્મો હોવા જોઇએ
sunil katariya
Post a Comment