તે કરે છે મને પ્રેમ 

યાદ કરે છે તે મને 

કેમ કે તે મને પ્રેમ કરે છે 

અશ્રુ વહી જાય છે નયનોમાંથી 

કેમ કે તે મને પ્રેમ કરે છે 

સજે છે સાજ નીત નવા

કેમ કે તે મેને પ્રેમ કરે છે 

નીકળે છે તે ઘર ની બહાર મને જોવા 

કેમ કે તે મને પ્રેમ કરે છે 

કદમ ઉઠે છે સદા તેના મારી તરફ 

કેમ કે તે મને પ્રેમ કરે છે 

હાથ માં હાથ લઇ ચાલે મારો સદા 

કેમ કે તે મને પ્રેમ કરે છે 

"શૈશવ"

 

રાહ જોઈ રહી છું 

પ્રથમ વખતે જયારે જોયા ત્યાર થતી જી દીલ દઈ બેઠી છું

ભૂલી ગઈ છું બધું જ ને તમનેજ પ્રીય્ત્મ માની બેઠી છું 

ભગવાન ને યાદ કરવા હતા પરંતુ તમને યાદ કરી બેઠી છું 

મીત્રો કહે છે કે તમે મારા થી બહુ જ દુર છો 

છતાંય તમને મારા હૃદય માં સમાવી બેઠી છું 

તમારા માટે ઘણું બધું કરવા તૈયાર છું તેથીજ તો તમારી સાથે 

જીંદગી ની નવી શરૂઆત કરવા તૈયાર બેઠી છે 

તું આવી છે 

પગમાં રુમઝુમ ઝ્ણકતા ઝાંઝર પહેરી ને તું આવી છે 

મારા સુકાયેલા હોઠ પર એક અજળ અનેરું સ્મીત તું લાવી છે 

તારા જવાથી બાગ ના ફૂલો કરમાઈ ગયા હતા 

એજ પુષ્પો પર તું ફોર્મ બની ને આવી છે 

તારા આવવાથી આ શહેર ઝળહળી ઉઠ્યું છે 

ને પ્રેમ નો મધુર સંદશો તું લાવી છે 

કેટ-કેટલાય યુંગોથી મેં વાટ જોઈ હતી તારી 

હવે લાંબો ઇન્તેઝાર કરી 

મારી જીવન સાથી બનવા તું આવી છે  

< શૈશવ > 

"નજર"

ફૂલોની સુવાસમાં

ચંદ્રની ચાંદનીમાં

આકાશની રોશ્નીમાં

સાગર ની લેહ્રોમાં

ઘુઘ્વતા વહેણમાં

કોતરોની ખીણમાં

પર્વત પરની વનરાજીમાં

પ્રભાત ના પહેંલા કીરણમાં

પાંદડા ની ઝાકળમાં

ધુમ્રસેરની ઝાળમાં

મંદીરના ઘંટારવમાં

ધૂપની ધુમ્રસેરમાં

દીપની જ્યોતમાં

ઈશ્વરની આકૃતીમાં

 શોધે તમને મારી "નજર"

 “દેખાય છે “

કરે પ્રાથના દુિનયા તારી એમાંય સ્વાર્થ દેખાય છે 

કરે િપતા પુત્ર ને પ્રેમ અમેય બુઢાપો દેખાય છે 

કહે વાત કૃષ્ણ ગીતાની એમાંય કપટ દેખાય છે

કરે ભક્િત સંતો એમાંય સ્વાર્થ દેખાય છે 

કરે સેવા શીષ્ય ગુરુ ની એમાંય ગાદી દેખાય છે 

કરે મંિદર ના ચણતર ઘણા એમાંય પ્રિસિધ દેખાય છે 

સ્વાર્થ ભરી આ દુનિનયા માં ઈશ્વર રડતો દેખાય છે 

જોઈ ને મારી આંખ થાકી ત્યારે બસ આટલું લખાય છે

ક્યાં સુંધી ?

જુઠના આ દ્રશ્ય ચાલે ક્યાં સુંધી ?

સાચ નો પડદો પડે ન ત્યાં સુંધી

આયનાઓ સાથ આપે ક્યાં સુંધી ?

ઘટ્ટ અંધારું ઢળે ના ત્યાં સુંધી

શબ્દના સૌ ખેલ ચાલે ક્યાં સુંધી ?

મૌન ના મુકે મલાજો ત્યાં સુંધી

તો તમારો સાથ  - બોલો ક્યાં સુંધી ?

ભુલા પડવાનું ભાન આવે ત્યાં સુંધી

ખોજ બીજાની કરીશું ક્યાં સુંધી ?

આપણે ખોવાઈએ ત્યાં સુંધી

કવી - જયંત પાઠક

એ આવશે

એ આવશે અંતર નો અવાજ થઇ

કે  તોપ્ ગોળો થઇ ને ધન ધન તો

એ આપશે સ્વર્ગ તણું સુખાસન

કે વેદનાના નર્કાગ્નીઓ બધા

એ સર્વ એના વરદાન મંગલ

કૃતાર્થ થઇ તૃપ્ત બની વધાવીએ

કવી “સુન્દરમ “

"મૂરખ મન છોડી દે અભીમાન "

 

શાણો સમજે સાન માં મૂરખ ને શું કહીએ રે ?

ફોગટ ફૂલી ફાટ્યો દેડકો બળિદયો થઇ ને રે 

ડાહ્યો ડરશે પ્રભુ થી બોલ બોલશે તોલી

મુર્ખ અહંકારથી જીવનની કરશે  હોળી  

હીપો હાથી મગર સમા મોટા મોટા જીવ્જાન 

મગતરા સમ મારી ગયા મોટા મોટા પહેલવાન 

ત્રણ વહેંત નો વેન્તીયો શાને કરે ગુમાન  

અલ્યા ક્યારે થશે તું કાળ નો કોળીયો તને નથી રે એનું  ભાન 

ક્યાં  થી આવ્યો  ક્યાં જવાનો  એનું નથી તને ભાન 

ઓ ફુલણજી  મૂઢ  શાને રે કરે તું અભીમાન ?

શેર પર સવા શેર છે પૂછ તારા અંતર ને 

તારો કરશે કોળીયો કાલ  મૂછ તોડી નાખશે તાર 

 સૌ એક સર્જક ના સંતાન એક વૃક્ષ ના સૌ ફૂલ 

કરે તેવું પામે અંકાશે તેનું મૂલ 

માટે ચાલ ચેતી મુર્ખ છોડ તું અભીમાન 

"ચુપ " તારા અંતરમાં ઘર ધણી નું ધ્યાન 

~ ~ ~ ચુનીભાઈ પટેલ ~ ~ ~

"મોકલું છું "

વીતેલી વાતો નું સ્મરણ મોકલું છું

ને ચીઠ્ઠી માં પ્રેમ ની સુવાસ મોકલું છું 

જાણું છું તારું હૃદય વીશાળ  સાગર છે 

તેથી આનંદ માં સમાંય તેટલી વાત મોકલું છું

ઝંખ્યા કરે છે દીવસ  - રાત મારું દીલ તને 

એવો વીચારવાનો સમય મોકલું છું

તને મળવાનું  મારું સ્વપ્ન છે  

તેથી જ જાગેલી  રાતો ના ઉજાગરા મોકલું છું 

તારા ચેહરા રૂપી કાજળ છે મારી આંખોમાં

તેથી જ નીક્લેલા  આંસુની ધાર મોકલું છું  

તારા વીના  મારી હાલત તો સુકા રણ જેવી છે 

તેથી જ તે રણ માં ખીલેલે પુષ્પો મોકલું છું 

તારી યાદો ને અંકબંધ રાખેલી એક યાદ મોકલું છું 

સાથે પત્ર નો જવાબ આપે તેવી ફરીયાદ મોકલું છું 

"શૈશવ"

કોણ જાણે કેમ ?

તમને જોઈ ને આનંદ થાય છે કોણ જાણે કેમ ?

આમ તો કંઈ કેટલા મળી જાય છે મારગ માં પણ કોણ જાણે કેમ ?

તમારું આકર્ષણ થાય છે મને કોણ જાણે કેમ ?

નજર થી નજર મળે ને મુખ મલકે આપણાં કોણ જાણે કેમ ?

ને જાદુ મારા દીલ  પર થાય છે કોણ જાણે કેમ ?

જીન્દગી  ની રાહ પર આમ તો સામ - સામે મળતા રહીએ છીએ 

પણ સાથે મળીયે ને સાથે જ ચાલીયે એવું મને મન થાય છે કોણ જાણે કેમ ?

કોણ જાણે કેમ ?

 

તમને જોઈ ને આનંદ થાય છે કોણ જાણે કેમ ?

આમ તો કંઈ કેટલા મળી જાય છે મારગ માં પણ કોણ જાણે કેમ ?

તમારું આકર્ષણ થાય છે મને કોણ જાણે કેમ ?

નજર થી નજર મળે ને મુખ મલકે આપણાં કોણ જાણે કેમ ?

ને જાદુ મારા દીલ  પર થાય છે કોણ જાણે કેમ ?

જીન્દગી  ની રાહ પર આમ તો સામ - સામે મળતા રહીએ છીએ 

પણ સાથે મળીયે ને સાથે જ ચાલીયે એવું મને મન થાય છે કોણ જાણે કેમ ?

"રોકનાર કોઈ નથી"

મંદીરે  જતા ભક્તો ને રોકનાર કોઈ નથી 

દીવા પર બળી જતા  પતંગીયાઓ ને રોકનાર કોઈ નથી

આસમાન  માં જતા સૂર્જ ને રોકનાર કોઈ નથી 

ફૂલો  પર ભમતા  ભમરાઓ  ને રોકનાર કોઈ નથી 

મજનું  ને મળવા જતી લૈલા ને રોકનાર  કોઈ નથી 

સાગર ને મળવા જતી સરીતા  ને રોકનાર કોઈ નથી 

મેરુ ને મળવા જતી માલણ ને રોકનાર કોઈ નથી 

પારસ ને મળવા જતી પદમણી ને રોકનાર કોઈ નથી 

પ્રેમીઓ ને મળવા જતી પ્રેમીઓ ને રોકનાર કોઈ નથી

ને "અર્થ વગર" ની કવીતા લખનાર "રાધીકા" ને રોકનાર કોઈ નથી 

"તમે"

 

પ્રેમ તણાં વીશાળ સાગર છો તમે 

પ્હેલા વરસાદ ની મીઠી સૌરભ છો તમે 

છબી મહી રાધા નું  સૌમ્ય સ્મીત છો તમે  

 ઉગતા સુરજ નું અનુપમ સૌન્દર્ય છો તમે 

ગુલાબ મહી પંખુડીઓ ની નાજુકતા છો તમે 

વેહલી સવાર ના પંખીઓ નું ગુંજન છો તમે 

સપ્ત સુરો ની સુમધુર સુરાવલી છો તમે

લજામણી ની કોમલ લાજકતા છો તમે

શશી ની શીતળતા ની ઝલક છો તમે

સાંજ મહી સાગર  કીનારા ની શોભા છો તમે 

 નીલામ્બર ના વીશાળતા નું નજરાણું છો તમે

મેઘ ધનુષી રંગો નું સુગમ પ્રતીક છો તમે 

શીતલ મંદ સમીર ની લહેર છો તમે

પૂનમ મહી ચાંદ ની તેજસ્વી પ્રતીભા છો તમે 

આભ માં ઉડતા પંખીઓ નું મધુર કલરવ છો તમે

ચાતક મહી વર્ષા ની મીઠી પ્યાસ છો તમે

સદ્ય ખળ-ખળ વેહતી સરીતા છો તમે

પરોઢ ના ખીલતા પુષ્પ ની સુવાસ છો તમે 

િનશા ના ટમ-ટમ તા તારા બની ચાંદની છો તમે 

રૂપ, સુંદરતા નું અપ્રિતમ લાવણ્ય છો તમે 

િદલ માં અવિરત ધક-ધક કરતી ધડકન છો તમે 

રોમે-રોમ માં વેહતા રુધિર નો પ્રવાહ છો તમે 

સપનાઓ માં વસ્તી સ્વપ્ન પરી છો તમે

શૈશવ તણા મન ની રાધીકા છો તમે

પ્રીત ની મનોહર છબી છો તમે 

 કોઈ શાયર ની મધુર કડી છો તમે 

સદગુણ, સુંદરતા સંસ્કારો નો સુરેખ સંગમ છો તમે 

ઈશ્વર નું અપ્રતિમ અલભ્ય દર્શન છો તમે

શીશાવ તણી કલ્પનાની કિવતા છો તમે 

ઈશ્વર બી ફુરસદ ની અદિવતીય રચના છો તમે 

કામણગારું ૮મુ અચરજ છો તમે 

અત્યરે ને અત્યારે 

 

તારા િવના કેમ રેહવું મારે

તું  જો નાં હોય સાથે તો કેમ જીવવું મારે 

હજુ સરીતા માં કેવળ  કદમ રાખ્યા છે

તુજ સહારા વગર કેમ જવું કીનારે

રોજ - રોજ ન સંભવે મીલન તો 

મળતા રેહજો વાર તેહ્વારે

કેહવું છે િદલ ના વહેવાર વીશે કીન્તુ 

કહેવી કેમ કરી આ મન ની વાત મારે 

બસ હવે તો શ્વાસ પણ ન િવતાવી શકું

મળી જાઓ "અત્યારે ને અત્યારે "

પ્રેમ ની સુવાસ

 

"તમે" આવશો એવી કદી આશ છે 

ક્યારની એ આ તો અધુરી પ્યાસ છે  

હજુ સુંધી રાહ જોઈ રહી છું 

વાસ્તિવકતા નથી જાણતી

કલ્પના માં તો હાશ છે

અંતર તો એટલું બધું છે શું કહું  તમને 

તન થી તો દુર મન થી તો પાસ છો 

સુગંધ તો આપના પ્રેમ ની અહીં સુવાસ રૂપે આવે જ છે 

હું જીવું છું ને "તારા થકી" તો શ્વાસ છે 

ભરી દુ પ્રેમ ની એ સુવાસ ને તો....

અસર પણ એની શ્વાસ માં થાય છે

રાહ તો ઘણી જોવડાવી છે  "તમે" 

બસ પ્રયાણ કરું છું એક "તને" જ તો મળવા ની આશ છે

વીલંબ નાં કરીશ

જાણતા હોવા છતાં અજાણતા ભૂલ થાય છે

િદલ મારું તારી યાદ માં મશગુલ થાય છે 

મળશો તમે એવી અપેક્ષા છે િદલ માં

ઋતુ નાં હોવા છતાં અહીં વરસાદ થાય છે

ચાંદ નથી આભા ની કે તને મળું પૂનમ ની રાત્રે 

બંધ કરું છું આંખો ત્યારે તારા દર્શન થાય છે 

કોક ના િદલ ને તૃપ્િત મળે તેવું કૈક કરજો

અધર ને મળે અધર નો સ્પર્શ થાય તેવી ઈચ્છા થાય છે

નજર સામે તો તારો ચહેરો રહે છે હર પળ 

િવલંબ ના કરીશ કહેવા માં અહીં સમય નો િવલંબ થાય છે

તમારું સ્મરણ 

 

તમારી ચાહત નો એક દીવો પ્રગટાવ્યો ત્યાં 

જોત જોતા માં સઘળા દીવા પ્રજ્વિલત થઇ ઉઠ્યા

તમારી યાદ ના દીવા અજવાળા પાથરતા જાય છે

મન ની મારું ભૂમી પર ગુલાબ ખીલતા જાય છે 

તમારી યાદ નો નશો એવો રોમે રોમ માં વ્યાપી ગયો છે

સવાર હોય કે સાંજ બસ તારુ જ સ્મરણ થાય છે 

સતત લાગ્યા કરે છે તમારો સંગ તણો આભાસ

જ્યાં ફરું છું  જ્યાં વીચરું છું બસ તમારો જ આભાસ થાય છે 

આ તમારા સ્મરણ માં ભૂલાઇ  ગયો છે ઈશ્વર 

હકીમો કહે છે રોગ છે આ અસાધ્ય જીવનભર 

શું એ ક્રમ રહેશે તે આ જનમ મુજ યાદ પટલ મહી

મુજ જીવન તણી અમુલ્ય મૂડી છે તમારી યાદ

જો કોઈ લુંટી શકે ઝુંટવી શકે તો બસ તે છે તમારી યાદ્   

તમારો પણ એક ફોટો રાખજો 

બેસણામાં કોણ મરી ગયું ? બબલદાસ ? 

બહુ ભલા હતા , ક્યારે બેસણું છે ?

એક સફેદ ઝભો , સફેદ લેંગો જુદો રાખજો

બેસણામાં જવા માટે યુનીફોર્મ ...!

જુઓ બધા ના ઉદાસ ચેહરા , ગમગીન

કોક બોલ્યું ... કેમ કરી ને મરી ગયા ?

સવારે ચાહ પીધી ... એક રોટલી ખાધી

વાતો કરી ને પાંચ મીનીટ માં ખલાસ

બસ એક જ ટેપ જે આવે તે સાંભળે

બેસણામાં તો જવું પડે, હાથ જોડો ફોટા ને

બે ફૂલ ચઢાવો , માથું નમાવો

બસ થઇ ગયું બેસણું , ઓળખાણ છે જવું પડે

સમય ૧૨ થી ૨ કોને સમય છે  ? 

જી આવ્યા બેસણામાં ?

"તમારોય " એક ફોટો રાખી મુકજો 

કોને ખબર ક્યારે શું થાય ?

~~~ અમૃતલાલ ભાવસાર ~~~

( ગુજરાત સમાચાર )

પ્રેમ એટલે શું ?

 

રંગીન પરણ્ય નો અજીબ દાસ્તાન છે પ્રેમ 

પણ સમજો એટલો હજુ નાદાન છે આ પ્રેમ 

પ્યાર એ કોમલ ફૂલ છે પ્યાર એ લલાટ નો શણગાર  છે 

નશીબ ની સર્જાયેલ એક વીધી નો લેખ છે પ્રેમ

સમજે જે નેહ ને એનો જુનો કેએલ છે પ્રેમ 

પ્રેમ શુદ્ધતા નું પ્રતીક  છે સવીતા  નો આભાસ છે

જીવ - શિવ નો નીવાસ  છે નજરો થી ભાષા નો સુ સ્પષ્ટ એહવાલ છે

તેથીજ તો હવે અંધ કહેવાય છે પ્રેમ

પ્રેમ જીવન ની સ્વીકૃતી છે

બહુ સરળ છતાં આકરી કસોટી છે

બેહ્તેરીન ખુમારી નો અદ્ભુત જાદુ છે પ્રેમ 

નાજુક સંબંધો નો એક મજબુત બંધન છે પ્રેમ 

બોલ - અબોલ 

અમે બી કદી બોલ્યા નહી 

તમે બી ક્યાં કદી  બોલ્યા છો ?

પત્ર પર્બીડીયે બીડ્યા નહી 

કમળ મન ના કદી ખોલયા નહી 

એકલી આંખ બે બોલતી રહી 

એ અર્થ આપ સમજ્યા નહી

આવ - જા ઈશારા ની થતી રહી 

વરસો વહ્યા વાત અબોલી રહી 

રોજ - રોજ મળતા અહીં ને તહી 

તો એ એક મેક ને મળ્યા નહી 

તું કહે - તું કહે કહી તડપતા રહ્યા 

વાત મનની આમ મન માં ને મનમાંજ રહી

સમજ - સમજ માં સમજ અધુરી રહી

ને રોમે - રોમ  પાન ખર ફૂટી રહી

વણ  કહી કથની અનકહી રહી 

આયખું પૂરું ને વાત અધુરી રહી 

આવકાર્યા આપ ને આવજો કહી 

િવરમી ભેળાં થાશું કહી ન કહી

આશા અમર સદા રાકવી નહી

રાધીકા ની કહી કથા વ્યથા અહીં

વાત તમે મર્મ ની સમજ્યા નહી

અમે બી કદી બોલ્યા નહી 

તમે બી ક્યાં કદી  બોલ્યા છો ?

 

વૃદ્ધા નો પ્રણય ત્રિકોણ

મંછા દોશી છીકણી સુંઘે નાક પર નજરું કરે
ડાહ્યો .... ગંગા ની વાતે વળગે ને મંછા નો જીવ બળે
ડાહ્યો ડફોળ.. "લવ ના સમજે ને બીજી - બીજી વાતો કરે
મંછા દોશી ની મીઠી નજરું ડાહ્ય આસપાસ ફરે
ડાહ્યો ડોસલો ગંગા ને આંગણે ધીમા - ધીઅમાં કદમ ભરે
લેંગાના ખીસા ફંફોળી ને , ડાહ્યો ગંગા ને જાળું ઘરે
બેસજો ડોસલા કહી ગંગડી ડાહ્ય ને ખાટલો ઘરે
મંછા દોશી વહુ ને ભાંડે ને મુખ ગંગા સામે કરે
મંછા એ કીધું ડાહ્ય ને શું ઋત્વિક થઇ ને ફરે ?
કોક દાહ્ડો તો બેસ ને રોયા શું ખોટા મુકામે મરે
બોલ્યો ડાહ્યો મંછી , તું રૂપ માં સાવ ખોટી ઠરે
તુંન તુંન  જેવી છે તું, ડાહ્યો ખોટા કદમ ન ભરે
મેરે મુઆ દિલ દીધું તને , શું ખોટા બાહના ઘરે
સમજી જ તું સારું ડોસા તારા પર નજરું ઠરે
મજનું ડાહ્યો લાકડી ટેકે ચશ્માં કાને ઘરે
લૈલા ગંગા માળા ફેરવતી સ્મિત ડાહ્યા ને ઘરે
મંછા દોશી છીકણી સુંઘે નાક પર નજરું કરે
ડાહ્યો .... ગંગા ની વાતે વળગે ને મંછા નો જીવ બળે

નથી હોતા

સજ્જનો ના ક્યારેય ક્યાંય સંમેલનો નથી યોજાતા
દુર્જનોના દરબાર ક્યારેય ખાલી નથી જતા
જીવન સાગર મહીં હું તો તરતી  રહી
તે ચાત આજે મને કિનારા નથી દેખાતા
ઝડપ થી જગતમાં દોડી રહ્યા એક બીજા ની હોડ માં
મુજ સંગાથે કોઈ ચાલનારા હોતા નથી
હોય ભલે આજે જેની પે દોમ -દોમ સાય્હેબી
કોઈ ના પણ એક દિવસ સરખા નથી જતા
ભ્રમ થાકી ભ્રમણા રૂપી ભૂત ની કલ્પના કરી
કેહે છે એજ લોકો ભૂત ના પડછાયા નથી હોતા
નામ ધરી નેતાઓ કરે ભલે ગરીબો ની વાતો
ગરીબો પ્રત્યે કદી પ્રેમ નથી હોતા
સમાજ છે , ચાત સમજે નહિ તે મહા સ્વાર્થી
લાખ પ્રયત્નો કરે ચાત કાયમી શાસન કોઈ ના નથી ટકતા
સમાજ ના ભિન્ન - ભિન્ન રીતી રીવાજો માં નથી લાવી શક્ય એકતા  
સમાન સિવિલ કોડ લાગુ કરવાનો હટાગ્રહ નથી છોડતા
વિશ્વમાંથી આંતર રાષ્ટ્રીય ગુનેગારો પકડી લાવનારી સરકાર
બંધ માં આચરેલ સ્થાનીય ગુનેગરોય નથી પકડાતા
જિંદગી ની ફિલસુફી સમજવા સાત અવતાર ઓછા પડે
વિરલા કુવા ઉલેચી શકે, સાગર ના શકે ઉલેચી
જોઈ ભલે જાણી લીધું , માં ને વિશ્વ ના વ્યવહાર ને
"શૈશવ" ખરેખર કઈ એ બધા જાણકાર નથી હોતા

તું કેટલી સુંદર લાગે છે

તું કેટલી સુંદર લાગે છે , અજાણતા ની મુરત લાગે છે
તું વગર શણગારે પૂનમ નો ચાંદ લાગે છે
સજે  છે શણગાર તો ચાર ચાંદ લાગે છે 
તું ચાલે છે તો સાગર ની લહેર લાગે છે
અને જો રૂઠે તો ઠંડી ની ધૂપ લાગે છે
તું હશે તો બંસરી ની ધૂન લાગે છે
જયારે ગાય છે તો વીણા ની સરગમ લાગે છે
તું ઉઠાવે છે નજર તો પ્રભાવતી લાગે છે
અને જુકાવે છે પલકો તો મધુર સંધ્યા લાગે છે
તું કેટલી સુંદર લાગે છે , સુંદરતા લાગે તો તારા થી જ સુંદરતા થઇ
તું વેઈ...એવી.. એવી તો સુંદર લાગે છે ....કૃષ્ણ ની રાધા સમી લાગે છે

तूम कितनी सुन्दर लगती हो

तुम कितनी सुन्दर दिखती हो
जैसे अजंता की मूरत दिखती हो
तुम बिना सजे पूनम का चाँद लगती हो
सजती हो साज तो चार चाँद लग जाते है
तुम चलती हो तो जैसे सागर की लहर लगती हो
और अगर रूठ जाओ तो ठण्ड की धुप सी लगती हो
तुम हंसो तो बंसरी की धुन लगती हो
जब गाती हो तो विना की सरगम लगती हो
तुम जब उठती हो नजर तो प्रभावती लगती हो
और जब जुकती है पलकों तो मधुर संध्याकाल लगता है
तुम इतनी सुन्दर दिखती हो की
सुन्दरता तुज से ही सुन्दर हुई है
लग टी है तुम इतनी सुन्दर .... अईसी तो सुन्दर....
जैसे कृष्ण की राधा लगती हो